Myszoskoczek przejawia wiele zachowań i zwyczajów pasjonujących obserwatora. Stanowią one nieodłączny element codziennego życia zwierzęcia i właściciel powinien je poznać, aby lepiej rozumieć ulubieńca.

CYKL AKTYWNOŚCI
    Aktywność myszoskoczka przebiega cyklicznie. Okresy intensywnego ożywienia w ciągu dnia są przeplatane krótkimi okresami snu lub wypoczynku. Gdy zwierze nie śpi, biega tam i z powrotem, z ciekawością bada każdą nową rzecz i sytuację. Grzebie w ściółce, gryzie co popadnie, buduje gniazdo.
     Myszoskoczek często przeciąga się i ziewa jak kot albo pies. Zwiastuje to drzemkę. Sen może być głęboki i nieprzerwany; gdyby nie oddech, można by zwątpić, że zwierzę w ogóle żyje. W czasie upałów zdarza mu się porzucać gniazdo; sypia wówczas na gołej podłodze klatki, zwinięty na boku, wyciągnięty płasko na brzuchu albo nawet na grzbiecie. Kiedy jest zimno, myszoskoczki przytulają się ciasno do siebie, a nawet śpią jeden na drugim. Lubią zwijać się w kłębek, z głową wciśniętą pomiędzy tylne łapki i ogonem owiniętym wokół ciała- wyglądają wtedy jak puchowe kulki.
    Kiedy zwierzątko śpi lub odpoczywa, nie należy go niepokoić. Zakłóciłoby to bowiem jego rytm życia i mogłoby wprawić w zły nastrój.

CIEKAWOŚĆ
    Jest to cecha charakteru myszoskoczka, która pierwsza rzuca się w oczy. Kiedy tylko zbliżysz się do klatki, on natychmiast podbiegnie, żeby sprawdzić, co tez do jedzenia lub zabawy masz mu do zaoferowania. Entuzjastycznie powita i wypróbuje każdą nową rzecz: rurę, pomost, drabinke, koszyk, pudełko, kawałki papieru albo materiału, klocki itp. Jego zainteresowanie jednym obiektem szybko wygasa, ale zawsze gotów jest poznawać nowe.
    Jeśli włożysz palec do klatki, myszoskoczek najpierw go obwącha, potem obejrzy ze  wszystkich stron i zwykle, jeśli mu na to pozwolisz, zacznie się wspinać po ręce w górę.
    Myszoskoczkom obce jest uczucie strachu. Hodowane od pokoleń w niewoli, nie mają wielu okazji na zetknięcie się z niebezpieczeństwem, a tym samym nie mogą wyrobić sobie i utrwalić odpowiedniego do takiej sytuacji odruchu. Nie mogą też przejąć go od rodziców. Gwałtowny ruch albo niespodziewany hałas może speszyć zwierzę, zwłaszcza młode, ale jego reakcja jest raczej wyrazem zdziwienia niż przestrachu. Na ogół myszoskoczki nie boją się nieznanych obiektów, ludzi, odgłosów, świateł i zwierząt. Dlatego trzeba ostrożnie podchodzić do ich kontaktów z innymi zwierzętami domowymi. Niektóre psy i koty można wprawdzie tak wychować, aby tolerowały myszoskoczka, ale inne mogą go uznać za smaczną przekąskę albo zabawkę.

KOPANIE
    Myszoskoczki przejawiają wrodzoną skłonność do rycia i grzebania. Żyjąc w warunkach naturalnych, wiele czasu spędzają na kopaniu nor i wygrzebywaniu pokarmu spomiędzy pustynnej roślinności. Podczas kopania myszoskoczek szybkimi ruchami przednich łapek rozdrapuje podłoże, a tylnymi odrzuca urobek za siebie. Czasami pomaga sobie pyszczkiem przy usuwaniu większych elementów.
    Za pomocą ostrych pazurków myszoskoczek jest w stanie wydrapać dziurę w tekturze albo porysować drewno lub plastyk. Nie zdarza się jednak, aby zadrapał do krwi człowieka.
    Może się zdarzyć, że nie zobaczysz w klatce swojego ulubieńca, który całkowicie zagrzebał się w ściółce. Popukaj wtedy w klatkę, a zapewne ujrzysz zaciekawiony wąsaty pyszczek wyłaniający się ze stosu trocin.

GRYZIENIE
    Siekacze myszoskoczka stale rosną. Kiedy są zbyt długie lub zbyt krótkie, życie  zwierzęcia jest utrudnione. Nie jest to jednak częstym problemem w hodowli- w razie potrzeby zawsze możesz włożyć do klatki kawałki drewna, chociaż zwykle wystarcza twardy pokarm w codziennej diecie.
    Myszoskoczek zwykł gryźć wszystko, na co tylko natrafi: ściółkę, materiał na gniazdo, papier, tekturę, tkaniny, drewno, kości, plastyk, a nawet metal. Jest to jego normalne zachowanie.

RUCH
    Charakterystycznym sposobem poruszania się myszoskoczka są skoki na tylnych kończynach, co nadaje mu wyjątkową pozycję wśród zwierząt hodowanych w domach, i czemu zawdzięcza przezwisko " kieszonkowy kangur". Małe myszoskoczki potrafią skakać zanim się jeszcze usamodzielnią. Kiedy potrącić klatkę z młodymi, odskakują one na wszystkie strony. Dorosłe zwierzęta nie skaczą już tak często, choć zachowują tę umiejętność do końca życia.
    Czasem myszoskoczki skaczą, kiedy się czegoś zlękną. Skoki mogą być wykonywane do przodu, do tył, na boki; możliwy jest też pełen obrót w powietrzu.
    Zwykle myszoskoczki poruszają się na wszystkich czterech kończynach, używając przednich dla utrzymania równowagi i jako podpory. Od czasu do czasu jednak stają lub siadają z przednimi łapkami w powietrzu. Taką pozycję przybierają zazwyczaj podczas jedzenia i picia. Zaciekawione, stają słupka, sztywno wyprostowane; mogą nawet wychylać się nieco do tyłu, zawsze jednak  zachowując równowagę.
    Bardzo przydatny jest ogon. Zapewnia myszoskoczkowi stabilność, gdy zwierzątko siedzi lub stoi, a także pozwala utrzymać równowagę przy lądowaniu po skoku. Podczas skoku służy jako ster.
    Myszoskoczki z łatwością wspinają się po pionowych drucianych ścianach klatki, chociaż nie potrafią długo utrzymywać się w pozycji do góry nogami, zaczepione na suficie.

GŁOSY I HAŁASY
    Myszoskoczek jest stosunkowo bardzo cichym zwierzątkiem. Jedynym wydawanym przez niego głosem jest nieśmiałe, wysokie w tonacji czi- czi. Nawet te dźwięki nieczęsto można usłyszeć- chyba, że w klatce pojawią się młode, albo zdarzy się krótka sprzeczka małżeńska rodziców.
    Dojrzałe myszoskoczki mogą nieco hałasować w klatce, bębniąc o podłogę tylnymi nogami. Ten odgłos "werbla" jest zapewne sygnałem alarmowym. Wydaje się być również przejawem podniecenia nowym otoczeniem, a także elementem rytuału godowego.
    Intensywne drapanie w podłogę klatki albo szarpanie pazurami drucianych ścian też bywa źródłem rozmaitych szelestów i zgrzytów.

TOALETA
    Myszoskoczek jest czystym zwierzęciem, potrafiącym samemu zadbać o swoją higienę, bez angażowania w to właściciela. Kocim sposobem, za pomocą przednich łapek i języka "myje" pyszczek, głowę, uszy, całe ciało i ogon. Często jeden myszoskoczek czyści drugiego. Zabiegi te pozwalają utrzymać sierść i skórę w czystości, zapobiegają splątywaniu się sierści i zapewniają jej połysk.